رابطه بین پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی چیست؟ (پایان نامه علوم تربیتی روانشناختی)

فرمت فایل: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی به جز مقطع اول دبسیتان شهرستان قزوین است که فرضیه های عنوان شده عبارتند از اینکه بین پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد و همین طور بین پرخاشگری دانش آموزان ضعیف و دانش آموزان ممتاز تفاوت وجود دارد و همین بین پرخاشگری مقاطع دوم و چهارو سوم و پنجم تفاوت وجود دارد که جامعه مورد مطالعه عبارتند از دانش آموزان مقطع ابتدایی به جز مقطع اول دبستان است که 90 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده و جهت سنجش فرضیه ها از روش آماری t متغییر مستقل و ضریب بهم بستگی استفاده گردیده که نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابه معنی داری وجود دارد و همین طور بین پرخاشگری دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی تفاوت وجود ندارد.

فهرست
چکیده
فصل اول (کلیات تحقیق)
مقدمه
بیان مسأله
اهمیت و ضرورت
اهداف تحقیق
فرضیه تحقیق
فصل دوم (پیشینه و ادبیات تحقیق)
مقدمه
تعریف خشم
علل و ریشه های خشم
علل شخصیتی
تظاهرات خشم
عملکردهای رایج پیرامون خشم
علل بروز پرخاشگری
والدین و کودکان پرخاشگر
تربیت منفی والدین
تربیت مثبت والدین
راه کارهای مناسب خشم
نتیجه گیری
عوامل موثر بر پرخاشگری
عوامل اجتماعی
عصبانیت
احساس گناه
بی کفایتی
غمزدگی و افسردگی، قربانی بودن
احساس در دام بودن
مجازات نمادین
مقررات و انتظارات را مشخص و روشن بیان کنید
چگونه تنبیه کنید
با طفل جر و بحث نکنید و چانه نزنید
جدی باشید
زیاده از حد گوش نکنید
منطقی باشید
روشهای مجازات
تعریف پرخاشگری
انواع پرخاشگری
علل و انگیزه های پرخاشگری
کروموزومهای جنسی و پرخاشگری
بلوغ جنسی و پرخاشگری
درستی و نادرستی نظریه ناکامی- پرخاشگری
نقش رسانه های گروهی و فبلمهای تلویزیونی در آموزش پرخاشگری
کنترل پرخاشگری
فصل سوم (روش تحقیق)
جامعه مورد مطالعه
حجم نمونه
روش نمونه گیری
ابزار اندازه گیری
روش آماری مربوط به زمینه
روش تحقیق
فصل چهارم (یافته ها و تجزیه و تحلیل داده ها
مقدمه
جدول نمرات خام آزمودنی ها ازآزمون پرخاشگری معدلی
جدول بررسی رابطه بین پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی
جدول مقایسه پرخاشگری در بین دانش آموزان دوم و پنجم ابتدایی
جدول مقایسه پرخاشگری در بین دانش آموزان سوم و چهارم ابتدایی
جدول مقایسه پرخاشگری در بین دانش آموزان ممتاز و ضعیف
فصل پنجم (بحث و نتیجه گیری)
بحث و نتیجه گیری
محدودیت ها
پیشنهادات
منابع و مآخذ
ضمائم

ادامه دارد (Full-text)

پروپوزال اثربخشی آموزش شیوه خود کنترلی و مهارتهای ارتباطی بر کاهش پرخاشگری

فرمت فایل: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

مقدمه

رفتارهای پرخاشگرانه یکی از مشکلات اجتماعی مهم و اساسی در هر جامعه ای است و به دلیل اهمیت آن به اینگونه رفتار در دوران کودکی و به خصوص در دوران نوجوانی بیشتر توجه می شود (لابر و های 1997 به نقل از پاکاسلاهتی، 2000). نکته عمده پژوهش در قلمروی پرخاشگری، از مفهوم آن ناشی می شود. مفهومی که در عین حال ساختارهای خصومت، خشم، پرخاشگری را در بر می گیرد. هاولز و رایت (1978؛ به نقل از حاجتی و همکاران، 1387) کوشش کردند تا تمایز بین این اصطلاحات را بر اساس توصیف خشم، به عنوان یک حالت ذهنی از برانگیختگی هیجانی، خصومت، به عنوان یک بازخورد به همراه یک ارزیابی منفی بلندمدت از دیگران و رویدادها و پرخاشگری را، به عنوان رفتاری آشکار، درگیر شدن و آسیب رساندن به دیگران مشخص کنند؛ اما آنها اصطلاحاتی را تعریف و تأیید می کنند که به یکدیگر وابسته هستند. (هاولز و رایت، 1978؛ به نقل از الله یاری، 1376). هرچند واژه خشونت را به معانی مختلفی تعریف می کنند، اما تعاریف اکثر محققان به کارگیری نیروی بدنی، برای آسیب رساندن به دیگران را در بر می گیرد. (فارل و فلانری، 2006). در کل می توان گفت پرخاشگری و خشونت ممکن است به شکل های مختلفی، مانند آزار و اذیت دیگران؛ کتک زدن؛ دشنام دادن و ... جلوه گر شود و هدف آن صدمه زدن به خود یا دیگری است. (اکبری، 1381). علل پرخاشگری از دیدگاههای مختلفی بررسی شده است. مطابق رویکرد یادگیری اجتماعی بندورا، پرخاشگری شکلی از رفتار اجتماعی است، که یاد گرفته می شود و بروز آن در هر موقعیت به عواملی مانند تجربه افراد پرخاشگر، تقویتهای کنونی برای پرخاشگری و بسیاری از عوامل شناختی و اجتماعی بستگی دارد، که ادراک مطلوب بودن رفتار پرخاشگر را تعیین می کند. بندورا بیان می کند که رفتار مشاهده شده یا رفتار تجربه شده از نظر شناخت باید بررسی شود. تجربه های ناخوشایند احساسات منفی به وجود می آورند و احساسات منفی تمایل به پرخاشگری را برمی انگیزند. (اعزازی 1380). تئوری یادگیری اجتماعی نیز رفتار پرخاشگری را نتیجه ضعف در رشد مهارتهای اجتماعی می داند. از دیدگاه بندورا (1973)، رفتار پرخاشگرانه به این خاطر اتفاق می افتد، که شخص در یادگیری راه های پذیرفته شده برای سروکار داشتن با توقعات در روابط بین شخصی، مثلا بیان مناسب خشم، ضعیف است. در ضمن پژوهشگرانی که ارتباط بین پرخاشگری و طرد از گروه همسن را نشان داده اند به نقص در مهارت های اجتماعی معتقد هستند. (داج و کوی، 1987). در چهل سال گذشته، به دو مسأله مهم، مرتبط با رفتارهای خشن، توجه شده است. اول اینکه میزان رفتارهای خشونت آمیز در میان افراد در جوامع افزایش پیدا کرده است (گویرا و همکاران 1994؛ به نقل از فیلدز و مک نامارا، 2003) دوم اینکه میانگین سنی افرادی که خشونت را مرتکب می شوند کاهش پیدا کرده و بیشتر کودکان و به خصوص نوجوانان را در برمی گیرد. شاید بیشترین زنگ خطر در نیم قرن اخیر رفتارهای خشونت بار در مدارس است (فیلدز و مک نامارا، 2003). با اینکه مسئله اعمال خشونت و پرخاشگری در مدرسه پدیده ای جدید نیست و در مدرسه قدمتی طولانی دارد. در سالهای اخیر، گزارشهای رسانه های گروهی در بیشتر کشورها نشان دهنده این واقعیت است که خشونتهای جدی دانش آموزان افزایش یافته است. نگرانی بیش از حد درباره خشونت نوجوانان به تلاشهایی برای درک نشانه ها و پیامدهای آن و تشخیص روشهای مؤثر برای پیشگیری و کاهش این پدیده منجر شده است (فارل و فلانری، 2006). در سال های اخیر، در زمینه درمان، کاربرد روشهای شناختی رفتاری در درمان گروهی از اختلالات دوره نوجوانی از قبیل افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات تغذیه، اختلالات تکانه ای و اختلالات رفتاری کاملاً مفید و مؤثر بوده است. ویژگیهای درمان شناختی رفتاری نظیر ارتباط کاری تجربی و گروهی، فعال بودن، هدفدار بودن، متمرکز بودن بر مشکل، آموزش مهارتهای مقابله، و تأکید بر بازخورد، به ویژه برای درمان مراجعان نوجوان بسیار متناسب است. (زارب، 1383). یکی از این روش های شناختی آموزش خود کنترلی رفتار می باشد. اصطلاح آموزش خودکنترلی رفتار، به اجرای روشهای خودنظارتی، خودارزیابی، و خودتقویتی اشاره دارد. منظور از خودنظارتی حفظ توجه فعال به رخداد افکار و رفتارهای هدفمند خاص است. خودارزیابی به قضاوت در مورد میزان یا کیفیت رفتاری مربوط می شود که در مقابل برخی از ملا کها یا استانداردهای موجود تغییر می کند. خودتقویتی به اجرای تقویت توسط خود فرد، در صورتی که یک معیار خاص برای رفتار در دست باشد، اشاره دارد (حاتمی، 1390). شیوه های آموزشی حل مسئله و آموزش خودتعلیمی، از روشهای مناسب برای خودکنترلی در دانش آموزان است. آموزش حل مسئله، شامل آموزش راهبردهای منظم به افراد برای حل مسئله است. 

ادامه دارد (Full-text)